o libro "O código celta no ADN vasco" do historiador Ignacio Silvosa Terreros é unha obra ampla que explora a complexa historia e evolución da identidade vasca a través dunha análise detallada dos factores históricos, culturais e lingüísticos que influíron na rexión do País Vasco. Silvosa Terreros ofrece nesta obra unha visión crítica e matizada que desafía as narrativas convencionais e achega unha nova comprensión de como se foi formando a identidade vasca ao longo dos séculos.
O texto comeza cunha exploración en profundidade das orixes dos vascos, destacando a súa composición étnica e como os diversos grupos e culturas que chegaron á Península Ibérica xogaron un papel crucial na formación desta identidade. A chegada dos celtas á Península Ibérica marca un importante punto de inflexión na historia, e o libro analiza en detalle como influíron estes pobos indoeuropeos na rexión, incluído o territorio que hoxe coñecemos como País Vasco.
A influencia celta nos Pirineos é outro dos aspectos fundamentais da obra, que analiza a cultura material celta no norte peninsular e a conexión entre os celtas e os vascos. Esta análise proporciona unha comprensión máis profunda de como as tradicións celtas se integraron coas culturas locais, dando lugar a un rico patrimonio cultural que segue afectando a rexión.
O proceso de romanización e a chegada dos romanos á Península Ibérica recóllese con moito detalle, explorando como a administración romana transformou a rexión e como os vascos e outros grupos se asimilaron ao imperio. A consolidación do latín e o desenvolvemento do castelán antigo son temas centrais, mostrando como evolucionaron as linguas e as culturas baixo a influencia romana e visigoda.
O traballo tamén examina a influencia de visigodos e como a súa chegada incidiu na comarca, sobre todo na consolidación do latín e na formación do castelán antigo. Analízase a evolución lingüística no País Vasco durante este período para comprender mellor como se entrelazaron as influencias xermánicas e romanas na rexión.
Un dos aspectos máis críticos do libro é a discusión da cultura celta fronte ao mito vasco. Silvosa Terreros defende que o nacionalismo vasco reinterpreta e apropiouse de elementos da cultura celta para construír unha identidade nacional exclusiva, distorsionando a realidade histórica e cultural. O libro ofrece unha análise exhaustiva de como esta apropiación influíu na percepción pública da historia vasca e da identidade rexional.
A construción do mito nacionalista no século XIX é outro tema central, centrado en como o romance e a reinvención da historia xogou un papel crucial na formación da identidade vasca moderna. Silvosa Terreros examina como a manipulación dos arquivos históricos e a creación dunha narrativa nacionalista contribuíron á construción dunha identidade vasca que moitas veces se afasta dos feitos históricos.
A apropiación de folclore celta para o nacionalismo vasco e a creación do Vasco Unidos Son temas cruciais na obra. Silvosa Terreros analiza como estes procesos levaron a unha simplificación e uniformidade na construción das identidades lingüísticas e culturais, excluíndo importantes elementos celtas e reflectindo unha tendencia cara a unha identidade máis uniforme e menos diversa.
Por último, a realidade lingüística no País Vasco e a confusión terminolóxica entre o vasco e o Vascuencia Son cuestións fundamentais que o autor aborda con rigor.
