Het verhaal van Alina, de mooie Frans-Italiaanse, die verbonden was met dat van Alain, die van het zuidelijk halfrond kwam.Het buitengewone verhaal van het levensverhaal van twee Wezens, echt en authentiek.Het was een moment in de tijd, zoals er elk jaar miljoenen zijn in een van de mooiste streken van Frankrijk, het groene en buitengewoon levendige Lotharingen. Vandaag opgeslorpt in de onmetelijkheid van een territoriale hertekening die nu Grand Est heet, maar de herinneringen zijn voor altijd onvergankelijk en gedoemd te blijven tot in de eeuwigheid, zelfs voorbij de onwetendheid van het heelal.Op donderdag 25 december 1975 om elf uur, op een mistige en koude ochtend, Eerste Kerstdag, begon het allemaal toen we een bakkerij binnengingen. Hij had geen idee wat hem te wachten stond, temeer daar deze zeer bijzondere dag niet meer was dan een banaliteit die leek op de vorige, die hem zo gewoon leken. Alain kwam uit zijn geboorteland Frankrijk, op meer dan tienduizend kilometer van de Metropool, en had de vreugde en het geluk van Kerstmis met zijn familie nog nooit meegemaakt. Hij leefde met zijn ouders, broers en zusters en doorstond de ellende sinds zijn vroege jeugd. Een gezin van zes kinderen, en helaas, ondanks de meedogenloosheid van zijn vader in de suikerrietvelden, de zachtmoedigheid van zijn ouders en de nederige harmonie die er heerste, was er geen alternatief om dit moment van pijn dat Kerstmis voor een kind betekende, goed te maken, ook niet voor zijn ouders. Dus, op zijn zeventiende verjaardag, had Alain een besluit genomen en het uitgevoerd. Hij stopte met school en meldde zich meteen aan bij het leger. Enkele maanden later landde hij in Nancy in een seinregiment, van een temperatuur van +25 graden vierentwintig uur eerder naar een nieuwe, negatieve en ver onder nul. Na een snelle acclimatisatie van enkele weken, begreep hij een maand later onmiddellijk, in real time, dat het lot twee vliegen in één klap had geslagen, toen zijn blik die van de mooie, de magnifieke, de sublieme Frans-Italiaanse kruiste. Hij was bijna achttien en zij negenendertig. Hij besefte meteen bij de deur van deze bakkerij dat het de mooiste Kerstmis was die hij ooit had gekend. Het was Alina. Hun blikken hadden elkaar waarschijnlijk drie seconden gekruist, maar het leek een eeuwigheid voor hem. Hij meende plotseling in haar ogen een soort verbazing te zien, een ontdekking, van het onverwachte dat wij niet meer verwachtten, ... waar wij niet meer op hoopten. Aan de andere kant had hij net de tijd gehad om te vervagen, zodat hij gemakkelijker naar buiten kon gaan. Zonder aanspraak te kunnen maken op zekerheid, scheen hij toch overtuigd te zijn, daar hij in zijn van tederheid, geluk en zuiverheid vervulde ogen de jubel zag ontbreken. Alain was overweldigd en deze toestand zou nog drie maanden duren, tot de lente van het volgende jaar, 1976.Hij wist het die dag niet, maar hij was zojuist de onvoorwaardelijke Liefde van zijn leven tegengekomen, degene die zijn gepersonifieerde vertrouwen zou worden, zijn gedachte, zijn reden van leven en vooral degene die hem elke dag absoluut geluk zou brengen, evenals de resterende Kerstmissen die nog in zijn bestaan zouden komen. Alina was DE vrouw die voor haar bestemd was, waarschijnlijk en onverklaarbaar zoals al die feiten die in ons leven opduiken en die onverklaarbaar en onontwarbaar zijn.