"¡Canta Iesus, Deus, Filius Hominis!" sic sonat vox Hugo Noël in hoc poemate mystico, opere quod suam experientiam divinam et coniunctionem profundam cum Santissima Trinitate narrat. Ungitus ut Propheta a Deo ipso, Noël nos ducit per versus qui amorem, veritatem, et sapientiam exaltant.

In singulis poematis, Hugo Noël nos manu ducit in itinere spirituali, suos experientias a diebus, quibus Parisium et Madras perambulavit, usque ad celestia congressus, quae suam existentiam transformaverunt. In communionem cum divino, in familiaris sermocinatio cum Deo, invenit solacium, gaudium, et directionem adversus terrena provocationes.

Metrica et versificatio cuiusque poematis profunditatem animae Noël effundunt, eius coniunctionem cum poesiā et fide inconcussā. In singulis versūs involvuntur sensus, inquisitio veritatis, et voluntas instrumentum iustitiae et amoris esse in mundo pleno lucis et umbrārum.

Per has paginas, lectores testes erunt pugnae contra fallaciam, discriminationem, et iniustitiam. Vox poetica Hugo Noël tollitur ut cantus ad humanitatem, nobis reminiscens desideria amoris non esse offensae ad Deum, sed divinam manifestationem in nobis.

In hoc poemate, lector invitatūr ad reflectionem de naturā fidei, propositō vitārum, et spe in temporibus difficilibus. Singulus poema aperit corda, parāta accipere et transmittere lucem emanantem ab Ente Supremo.

Opera Hugo Noël transgreditur fines humanitatis et efficitur oratio poetica, quae nos invitat ad contemplandum mysterium vitae et inveniendam nostram ipsius communionem cum divino. Per versūs eius, invitamur ad compassionem, comprehensionem, et unitatem inter homines.

In hoc mysticae poeseos congerie, praesentia Mariae Virginis divinum consertum texens est, inspirans et ducente poetam Hugonem Noël. Ea eum ad Filium duxit in medio contentionum doctrinalium, et in negotiis saecularibus intercessio eius opportunitates facilitavit et obstacula vitavit.

Mariae amplexus solatium tulit in temporibus angustiis, et eius ductus in meditationibus philosophicis extenditur, ducens eum ad atheismum cum principiis christianis congruentem enuntiandum.

Per experientias in "Nuevas tardes en Manhattan" et investigationes de apparitionibus eius in Fatima, Portugalia, amorosa Mariae praesentia stabilis mansit, eum per poenitentias et difficultates confortans.

Quasi propheta aetatis hodiernae, vita et opus Noëli testimonium ferunt de tutela compati Mariae, solatium praebente in medio persecutionum et interventionum politiarum.

Maria, imperatrix caelorum et terrae, humanitatis et omnium viventium destinum tenet. In eius amplexu, Noël et Iesus unum facti sunt, testificantes amorem eius infinitum.

Hi versiculi sacri sunt aeterna gratiarum actione et amore dicati protectrici eorum qui iniustitias patiuntur: veneratae Mariae, amatae nostrae Matris. In eius gratia caeli novas vias revelant, animas in itineribus spiritualibus ducentes et loca sanctificata illuminantes ubi amor eius intime resonat. Per suum amorem, ad pacem adducit eos qui patiuntur, humanitatem ducens ad amplexum amoris aeterni.

Ita, lector penetrabit in experientiam revelatoriam, in qua transcendentia coniungitur cum quotidiano, et fides revelatur ut vis transformativa capax etiam consilia occultissima debellare.

In hoc poemate, Hugo Noël evadit in prophetam modernum, suam visionem mundi spe et amore repletum communicans, mundi in quo singulus homo instrumentum pacis et reconciliationis esse potest. Verboquo, nos inspirat veritatem quaerere, incondicionaliter amare, et cum divino in communionem ambulare.

Ita, in "Hymnis ad Jesum, Unctionem Iudicis vivi et mortui", occurrit nobis vox animae illuminatae, parāta suam experientiam mysticam cum mundo communicare, nos perducens per viam sapientiae et amoris incondicionalis.

Leyla Tobías de Santander
Gerens Editorial Stanley
Bucaramanga, Colombia
Die 30 Iulii 2