Plantengeheugen is het vermogen van een plant om informatie van eerder ervaren stimuli op te slaan. Hoewel geheugen een woord is dat vaak wordt gebruikt in een mensgericht licht, kan deze basisdefinitie worden uitgebreid tot veel andere organismen die vertraagde reacties op een stimulus vertonen, waaronder planten. In de natuur zijn veel voorbeelden te zien, zoals van planten die hun bladeren timen om synchroon met de opkomende zon op te komen, tot het produceren van nieuwe bladeren in de lente na overwintering. Plantengeheugen verschilt van menselijk en dierlijk geheugen doordat het geen opslag van geheugen in een hersenstructuur omvat, maar op dezelfde manier functioneert door ervaringen te gebruiken om de overleving van het organisme later in het leven te bevorderen. Het menselijk geheugen wordt vaak gezien als een mechanisch zeer complex proces, maar er is heel weinig bekend over hoe herinneringen worden gecreëerd en opgeslagen. Bij het bespreken van het menselijk geheugen zijn er drie belangrijke categorieën waarmee rekening moet worden gehouden. Dit eerste type geheugen is zintuiglijk, wat een snelle invoer van prikkels rond een persoon omvat. Het sensorische geheugen is constant maar vluchtig. Dit omvat geluiden, licht, geuren en andere basisprikkels. Het volgende type geheugen bij mensen is het kortetermijngeheugen, dat veel langer wordt vastgehouden dan het sensorische geheugen. Een andere categorie van het menselijk geheugen is het langetermijngeheugen. Dit omvat het vermogen om levensmomenten weken, maanden en zelfs jaren na een ervaring te herinneren. Elk van deze typen menselijk geheugen kan worden onderverdeeld in een basisproces van retentie en respons. Dit patroon van processen is ook waar te nemen in planten. De meest elementaire leer- en geheugenfuncties bij dieren zijn vastgelegd in planten, en er wordt voorgesteld dat de ontwikkeling van deze basisgeheugenmechanismen is ontwikkeld door een vroege voorouder van het organisme. Planten hebben niet alleen geconserveerde manieren ontwikkeld om het functionerende geheugen te gebruiken, maar sommige soorten hebben ook unieke manieren ontwikkeld om de geheugenfunctie te gebruiken, afhankelijk van hun omgeving en levensgeschiedenis. Op deze manier kan men zien dat er nog een overeenkomst is tussen de evolutie van het plantengeheugen en de evolutie van het diergeheugen tussen de verschillende soorten van elk. Het gebruik van de term plantengeheugen veroorzaakt enige controverse op het gebied van plantenbiologie, omdat sommige onderzoekers denken dat deze functie alleen van toepassing is op organismen met een functionerend brein. Sommige onderzoekers zijn van mening dat het vergelijken van plantfuncties die lijken op het geheugen bij mensen en andere organismen van een hogere divisie, te direct kan zijn om te vergelijken, terwijl anderen geloven dat aangezien de functie van de twee in wezen hetzelfde is, deze vergelijking kan dienen als een basis van kennis voor verder begrip hoe deze functies in planten werken. Om de parallellen en verschillen van deze functies in zowel planten als dieren beter te definiëren, zijn meer studies nodig. De opslag- en terugroepmethode van het geheugen treedt op wanneer een plant, in reactie op stimuli, de concentratie van een chemische stof in bepaalde weefsels verlaagt of verhoogt, en deze concentratie gedurende een bepaalde periode handhaaft. De plant gebruikt deze concentratie aan chemicaliën vervolgens als signaal voor een recall-reactie. Stimuli waarvan bekend is dat ze een winkel creëren en dergelijke reacties oproepen, zijn aanraking, schade, temperatuur, droogte en zelfs elektromagnetische straling.