In het derde decennium van de 23ste eeuw is de Aarde nog slechts een schim van de zo weelderige planeet die het was voor de industriële revolutie. De grote regenwouden op alle continenten zijn verdwenen en woestijnvorming treedt overal in versneld tempo op. De Aardse bevolking is gedecimeerd tot slechts twee miljard mensen, die zich met moeite een bestaan kunnen verwerven. De enige natie, die haar bewoonbaarheid heeft behouden is de Europese Unie, dan kortweg Unie genoemd. De Unie beheerst haar eigen grondgebied en het oostelijke deel van de Atlantische oceaan volledig en staat geen toegang tot het land en bevissing van haar deel van de oceaan toe. De bevolking leeft in absolute vrijheid en gehoorzaamt aan een zeer beperkte grondwet. De gedragsverhoudingen tussen de burgers worden bepaald door hoffelijkheid, wederzijds respect en absolute eerlijkheid. Slechts drie gedragingen worden als weerzinwekkend beschouwd. Dat zijn het bespreken, uitdragen en beoefenen van religie. het bespreken en bedrijven van politiek en liegen. De Unie wordt geregeerd door een gekozen dictator voor de tijd van 5 jaar. Aan het einde van zijn ambtstermijn wordt de dictator onderworpen aan een onderzoek betreffende zijn handhaving van de grondwet, zijn effectiviteit van bestuur en het invullen van zijn verkiezingsbeloften. Dan wordt ontdekt dat op de oceaanbodem, veroorzaakt door vier eeuwen industriële vervuiling, een groot aantal opeenhopingen van vervuiling bestaan die aan de oppervlakte zullen komen en de totale fauna, inclusief de mens, binnen een jaar zal uitroeien. De gekozen dictator van de Unie met de officiële titel Primus Inter Pares, Starshine Matheson, besluit om de bevolking te verhuizen. Maar waarheen. Kort voor de eerste verkenningsvlucht met een van de pas voltooide sterrenschepen zal worden gemaakt, ontvreemd een lid van de inlichtingendienst van het Korps Monitors in het aan het zuiden grenzende Kalifaat recent ontdekte informatie, die weergeeft waar de Bijbelse God van het Paradijs na zijn schepping heen zou zijn gegaan. Voor de bewoners van de Unie, die een absoluut atheïsme voorstaan, is dit een schok. De voorgenomen verkenningsreis wordt gewijzigd in een doelbewuste reis naar de, wat de Primus Inter Pares hoopt, bewoonbare planeet zou zijn. Het resultaat overtreft alle verwachtingen en de bewoners van de Unie kunnen een nieuwe toekomst tegemoet zien.
About the Author: Geboren in de tijd dat Nederland nogal veel Duitse toeristen in uniform op bezoek had (1944). Een zorgeloze jeugd in Amsterdam Noord aan de rand van de polders. in 1950 naar de lagere school en daar elk jaar in Mei 'Oranje Boven' zingen. In 1959, na twee jaar ULO, beslist dat ik liever werkte. Dat werd dan een jaar bij de SVB. De haven trok meer en van 1960 t/m 1966 zeeman op de grote vaart, de kustvaart en wilde vaart. Ik werkte niet op een schip om zeeman te zijn, maar was zeeman om de wereld te zien.Toen de dienstplicht bij de nucleaire artillerie (voor de kenners: 49ste Afdeling Veldartillerie, Honest John raket) waarmee het mogelijk was om alle sigaretten binnen een diameter van 1200 meter tegelijk aan te steken. Een ontmoeting met een gouden vrouw maakte een einde aan alle toekomstige reislust en ik werd lid van Amelinks Uitzendbureau (Het Wapen der Koninklijke Marechaussee). In 1973 over gegaan naar het Regiment Van Heutsz bij de roemruchte 435 Infanterie Beveiligings Compagnie. Daarna een ongebruikelijke carrière die me naar Nieuwersluis (Instructeur/gestraftenbewaarder), de Koninklijke Militaire School te Weert, het Supreme Headquarters Allied Powers in Europe, de Ace Mobile Force, de School Reserve Officieren en Kader Infanterie (Waar ik, onvermijdelijk, personeel mocht opleiden voor de kernwapen beveiligingscompagnien), wederom SHAPE waar ik de hoogst interessante ervaring opdeed van deelname aan een oorlog waarin ik geen schot loste en toch een rol speelde die SACEUR prominent noemde in een persoonlijke bedankbrief, wat gescharrel in de marge bij 13 Schoolbataljon, een half jaar op het Defensie Crisis Beheers Centrum waar ik leerde dat politici tot de laagste vorm van menselijk leven behoren en tenslotte militair terreinopzichter in de garnizoenen Ede en Apeldoorn, waar ik leerde dat recreanten op de heide en in de bossen per dag meer milieuvervuiling veroorzaken dan oefenende bataljons in een heel jaar. In 1999 hing ik mijn geweer aan de wilgen. en wijdde me verder aan die gouden vrouw en het schrijven van boeken en verhalen.