In 2062 is Europa een natie waarin geen hiërarchie in bestuurslagen bestaat. De bevolking leeft in absolute vrijheid en de meest verfoeide bezigheden zijn die van het uitdragen en beoefenen van politieke ideeën, religie en liegen. Alle aspecten van de uitvoering van bestuur worden verzekerd door een reusachtige, niet te vernietigen of the saboteren Rijkscomputer. Een aantal diensthoofden is verantwoordelijk voor landsverdediging, veiligheid, zorg voor het volledig herstelde milieu en de uitvoering van het door de bevolking gewenste streven naar een homogeen ras binnen de Europese grenzen. De twee belangrijkste functionarissen zijn de voor vijf jaar gekozen Primus Inter Pares, Albin Weber, die in de Grondwet vastgelegde dictatoriale bevoegdheden heeft en het Hoofd van het Korps Monitors, Yves LeMaire, die met het korps verantwoordelijk is voor toezicht op het door het volk gewenste proces van rassenvermenging met als doel het creëren van een homogeen ras. Het korps volgt de leuze dat elke burger belangrijker is dan een monitor, hetgeen naar de mening van Albin Weber al te vaak leidt tot de dood van een monitor. De gedragingen tussen de leden van het korps onderling zijn vastgelegd in een voorschrift dat zeer strikt wordt nageleefd. Dit resulteert in sterk gestileerde omgangsvormen. Kritiek of uitingen van waardering jegens de leden van het korps worden door hen niet begrepen en worden als onaanvaardbaar beschouwd. De wetgeving die de betrekkingen tussen de burgers onderling regelt omvat slechts de bepaling dat niemand een ander fysieke, psychische of materiële schade mag toebrengen. Bij het toebrengen van schade wordt het slachtoffer hiervoor gecompenseerd door de Unie, die de schade vervolgens verhaalt op de veroorzaker ervan. Het grondgebied van de Unie is omgeven door een ondoordringbare barrière die illegale immigratie onmogelijk maakt. Het staat burgers van de Unie vrij om die te verlaten via een van de daarvoor langs de grenzen geïnstalleerde eenwegspoorten. Terugkeer is echter niet toegestaan. De Unie onderhoudt geen betrekkingen met andere landen, mengt zich op geen enkele wijzen in de aangelegenheden van andere landen en staan dit ook niet toe. Als zich langs de grenzen van de Unie een miljoenen grote bevolkingsgroep vestigt met de bedoeling de barrière te doorbreken, kan Albin Weber niets anders doen dan lijdzaam toezien. De Grondwet verbiedt hem om buiten het grondgebied op te treden en daar valt ook spionage onder. De aard en doelstellingen van de langs de grenzen verzamelde bevolkingsgroepen zijn hoofdzakelijk religieus geïnspireerd en door de leden ervan worden contacten onderhouden met illegale religieuze bevolkingsgroepen binnen de Unie, wier streven erop gericht is om religie weer ingang te doen vinden. Niets echter belet Albin Weber om, wanneer een aanval met doorbraak door de barrière plaats vindt, het Korps Verdedigingsmacht van de Unie die aanval te doen stoppen en de bevolkingen van de landen van waaruit die aanval plaats vond, te straffen en herhaling onmogelijk te maken. Monitor LeMaire komt in een positie te verkeren dat hij gevolg moet geven aan de door hem ingevoerde leus dat elke burger belangrijker is dan een monitor. Zonder aarzelen voldoet hij daar aan en is bereid zijn leven op te offeren. Als de aanval dan inderdaad plaatsvindt en met succes wordt afgeslagen, biedt Europa een andere aanblik en is bedreiging van de Unie, in welke vorm dan ook, onmogelijk geworden.