kitaba konu olan kisa oykuler, genellikle gazete haberlerinden yola cikilarak yazilmistir. diktatorluk yillarinda aci ceken insanlar oykulerin konusu olmustur. oyku karakterleri genellikle caresiz insanlardir. diktatorluk guclendikce ne yapacaklarini bilemeyen kisilerdir. bircogu umutsuzluk icinde hayatini surdurmeye calisir. yasadiklari dunya kotudur. haksizliklarin cozum yeri kalmamistir. hukuk devleti, insan hak ve ozgurlukleri rafa kaldirilmistir. siyaset, cozum olmaktan cikmistir. ulke, mezhep temelinde bircok etnik gruba ayrilmistir. butun bunlara "deli" oldugu dusunulen bir diktator neden olmaktadir. oykuler, aslinda kendi icinde bir butunsellik arz eder. mekan hep aynidir. olaylar da bircok acidan birbirine bezer. herkes bir bakima benzer sorunlari yasamaktadir. issiz gencler, is bulamayan universite mezunlari, kadina yonelik siddet, fasizmin giderek guclenmesi, din uzerinden yurutulen siyaset ve bu siyasetin neden oldugu sorunlar sik sik oykulerin konusu olur. aslinda yazar, oykuden cok topluma bir mesaj vermek istemektedir. mesajda, olaylarin ne kadar vahim oldugu, insanlik disi oldugu, hayatin ne kadar zorlastigi, insanligin ne kadar hiclestigi vurgusu yer alir. kisa oykuler, bir tur olarak, bu turu denemek isteyenlere hic bir sey onermez. on soz yazisinda da belirtildigi gibi oykuler belli kaliplara sigdirilmamistir. her oyku kendi icinde bir akiskanlik gosterir. omurgasi yoktur. butun oykuler bu akiskanlik icinde devam eder. kucuk bir paragrafa bazen bircok olayin sigdigi gorulur. oykulerin bir ozelligi de aslinda oyku olmamalaridir. oykuler bir seyi (diktatorluge ait bir seyi) anlatsa da kalip olarak degiskenlik gosterir. yazar bu degiskenligi bilerek yapar. bazen de yapamaz. dile getirilen olaylar kalibindan ciksin ister. oykulerde gozlenen kalip bazen bir civa gibi akiskanlik gosterir. konunun nereye gidecegini onceden tahmin edemeyiz. bazen konu hicbir yere gitmez. ne soylenecekse oykunun basinda soylenir. oyku karakterleri acikca anlatilmaz. onlari sanki sisli bir aynanin onunde goruruz. ayna her zaman pusludur. konusan kisinin kim oldugunu bazen hic bilemeyiz. oyku karakteri biriyle konusur ama konusan kisinin kim oldugu onemli degildir. onemli olan kisinin ne dedigidir. mekanin ve zamanin onemi yoktur. insanlar da bir yonuyle onemsizdir. insani onemli yapan sey yasadigi acidir. icine dustugu sikismislik halidir. insanlar adaletin olmadigi bir dunyada ayakta kalma mucadelesi verir. mucadele ne kadar guclu olursa olsun zafer imkansizdir. cunku kotuluk orgutlenmistir. kotuluk her yerde sistematik olarak insanlari ezmeye devam eder. sozu edilen diktator esasinda bir kisi degildir. bircok diktator vardir. bir diktator uzerinden kapitalizmin kotuluklerine vurgu yapilir. diktator bazen karsimiza isim olarak cikar. genellikle adi hep "diktator"dur. diktator aslinda kulturel bir kavramdir. kapitalist kultur dunyanin her yerinde diktatorler yetistirmektedir. en acimasiz diktator de insanin kendisidir. diktatorluk insanlarin ruhuna islemistir. her yanilgi yeni bir tecrube getirse de tecrube ise yaramaz. oykuler, bize cikis kapisinin kapatildigini gostermek ister. cikis kapisinin kapali oldugunu bilmek onemlidir. bu bilinmeden kimse kilidi acamayacaktir. insanlarin cogu ozgur oldugunu sanmaktadir. bu yuzden kimse kilidi acmaya calismaz. bu yuzden diktatorun dedigi olur. bu yuzden diktatorluge karsi etkili mucadele yurutulemez. ozgur oldugunu sanan insanlar kuluckaya yatirilmis tavuklara benzemektedir. yasadiklari hayat kendilerine ait degildir. onlar aslinda bir ciftlikte, hayvan gibi yasamaktadir. patronun ciftliginde cocuk dogururlar. cocuklarini patronlara usaklik yapmak icin buyuturler. hic bir zaman hayati gercek bir aynadan izleyemezler. izledikleri her sey diktatorluk medyasindan yansir. ayni sey din icin de gecerlidir. gercek din unutulmus, onun yerine sahte bir muslumanlik konmustur.
About the Author: cevat sakir, 1964 yilinda turkiye'de dogdu. ilkokul ve liseyi kucuk bir tasra sehrinde tamamladi. universite egitimine ankara'da egitim bilimleri fakultesi'nde basladi. fakultenin rehberlik ve psikolojik danismanlik bolumu'nden mezun oldu. ulkenin degisik yerlerinde okul psikolojik danismani olarak gorev yapti. ilkokul, ortaokul, lise, anaokulu, rehberlik arastirma merkezi gibi kurumlarda, otuz yila yakin okul psikologu olarak calisti. askerligini, ogretmeni olmayan kapali bir okulda, adi terorle anilan, cok sayida ogretmenin ve sivilin teror kurbani oldugu bir bolgede, asker ogretmen olarak yapti. kucuk bir mezrada, birlestirilmis bir sinifta turkce bilmeyen ogrencilere, bir yil kadar, okuma yazma egitimi verdi. bir grup arkadasiyla, ogretmenlerin mesleki sorunlarini ele alan, demokratik ve laik egitimi savunan bir derginin cikarilmasinda, basilmasinda, dagitilmasinda, yasatilmasinda gonullu olarak gorev aldi. yeni kurulan egitim sendikasina kaydini yaptirdiginda, ogretmenlerin sendikalara uye olmasi yasakti. darbeci generaller, egitimcilerin, akademisyenlerin, memurlarin sendika uyesi olmasini istemiyordu. cevat sakir, buna benzer antidemokratik yasalara karsi cikti. meslek hayati boyunca darba hukukunu degistirmeyen, bu hukuk uzerinden ulke yoneten iktidarlari protesto eylemlerine katildi. kimi dergi ve gazetelerde yayimlanan yazilarindan dolayi adi defalarca sorusturmalara konu oldu. bircok kez dusuncelerinden, mesleki calismalarindan ve sendikal faaliyetlerinden, katildigi eylemlerden dolayi kurum amirleri tarafindan disiplin cezasi ile cezalandirildi. is hayatinin onemli bir kismi bu cezalari iptal ettirmeye calismakla gecti. gorev yaptigi okullarin cogunda yoneticilerin sistematik yildirma girisimlerine maruz kaldi. yuksek lisans yapmaya hak kazaninca tekrar ankara'ya dondu. mastir calismalarini, universitenin guzel sanatlar egitimi alaninda surdurdu. farkli universitelerden sanat egitimi, sanat elestirisi, sanat psikolojisi, sanat tarihi, sanat ve yaraticilik, sanat ve insan, sanat ve varolus psikolojisi uzerine dersler aldi. cevat sakir, halen bir lisede psikolojik danisman olarak gorevine devam etmektedir. evli ve bir cocuk babasidir.