Yourshahianاسماعيل يوردشاهيان هستم با اسم مستعار و ه ;ری اورميا. شاعر، نويسنده و پژوهشگر، که گه گاهی نقاشی هم می کشم. روز تولدم در شناسنامه پنجم فروردين ذکر شده اما بنا به گفته مادرم در روز بيست و هشتم بهمن (1334) در صبح يک روز سرد زمستانی در شهر اورميه بدنيا آمده ام، پدرم (رضا) و مادرم (کلثوم) هر دو از خانواده های بزرگ قديمی، تحصيل کرده و آشنا با انديشه و هنر بودند. مادرم کودکی و جوانيش را در شهر استانبول ترکيه گذرانده و در سن هيجده سالگی همراه خانواده اش به ايران آمده بود و پدرم بعد از تسلط روسها بر آذربايجان و ارمنستان و ديگر مناطق آن نواحی در نوجوانی همراه خانواده و مردم ايل و تبارش همه چيز را رها کرده از ايروان و آن سوی رودخانه ارس به ايران آمده و در کنار شهر اورميه در منطقه يورد شاه مسکن گزيده بودند. پدرم در سال 1363 در سن هشتاد و هشت سالگی و مادرم در سال 1371 در سن هفتادو دو سالگی درگذشتند و از آنها تنها عمارتی کهن مانده با يک درخت بلوط کهنسال بلند که کاشته دوران کودکی پدرم است و خاطره خانواده من. دوران کودکی من با شنيدن موسيقی و شعر ها و قصه های زيبا و عاطفی که مادرم برايم می گفت (و هم او بود که اولين معلم من شد و مرا با شعر و موسيقی ايران و اروپا آشنا نمود) و با افسانه ها و داستانها و شعر مردم بومی منطقه بخصوص مردم ايلات و عشاير گذشت و همين شعر ها و افسانه ها تاثير بسيار عميقی در اشعار اوليه من نهاده اند. من تحصيلاتم را در رشته پژوهش فرهنگ و تمدن به اتمام رسانده ام و اکنون ساکن اورميه و در دانشگاههای آن مشغول تحقيق و تدريس هستم. دوران تحصيل و زندگی دانشگاهی من هميشه به خواندن و نوشتن گذشت. به قول دکتر خانلری راهی است بی انتها که در آن لذت عشق هست و عشق و من هم چنان نوشته و می نويسم و اين راه بی انتها را می پويم و حال که در اين راه به پاييز عمرم رسيده ام. تا کنون ده مجموعه شعر، دو رمان، چهار قصه برای کودکان و هفت کتاب تحقيقی و فلسفی و سی و هفت مقاله تحقيقی، علمی و ادبی چاپ و منتشر کرده ام که فهرست کامل آنها را در پايان کتاب آورده ام و در حال حاضر مشغول نوشتن رمان جديد خود (رای و رعنا) هستم. در معرفی شعر خود بايد بگويم که خيلی ها شعر مرا شعر سپيد و سمبوليست فرا رونده ناميده اند. حقيقت اين است شعر من شايد سمبوليست باشد. شايد از نمادها برای بيان حسی بهره ببرد اما مهمترين مسئله در آن، آن مايه ذاتی مفهومی حسی است که از يک ديگرگونی حسی مفهومی طبيعی سر می گيرد و درذات وجود همه عناصر نفوذ کرده و ارتباطی معنی دار با آنها ساخته و همه را در يک گردش سکر آور حسی و مفهومی به جهان شعر برده و زندگی می دهد. Read More Read Less